سينه ام ز اتش دل در غـــــــم جانانه بسوخت «««»»» اتشي بود در اين خانــه كه كاشانه بسوخت
تنـــــــــــم از واسطه ي دوري دلبر بگداخت «««»»» جانم از اتش مهـــــــــر رخ جانانه بسوخت
هر كه زنجير سر زلـــــــــف پري رويي ديد «««»»» دل سودا زده اش بر مـــــن ديوانه بسوخت
سوز دل بين كه ز بس اتش اشكــــم دل شمع «««»»» دوش بر من ز سر مهر چو پروانه بسوخت
اشنايي نه غريب است كه دل سوز من است «««»»» چون من از خويش برفتم دل بيگانه بسوخت
خرقه ي زهد مـــــــــــــرا اب خرابات ببرد «««»»» خانـــــــــه عقل مـــــرا اتش ميخانه بسوخت
چون پياله دلــــــم از توبه كه كردم بشكست «««»»» همچو لاله جگـــرم بي مي و پيمانه بسوخت
ماجرا كم كن و بازا كه مـــــــرا مردم چشم «««»»» خرقه از سر بدر اورد و بشكـــرانه بسوخت
ترك افسانه بگو حــــــافظ و مي نوش دمي «««»»» كه نخفتيم شب و شمع به افسانـــــــه بسوخت